توجّه کنید ! در اسلام ، مردان ، حقِّ دست بلند کردن روی همسرانشان را ندارند ؛ بلکه از زدن ن به شدّت نهی شده است . تنها به چند روایت در این زمینه اشاره می کنیم : روایت اوّل : " قَالَ رَسُولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) : فَاَیُّ رَجُلٍ لَطَمَ إِمرَأَتَةُ لَطمَةً ، أَمَرَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَالک خَازِنِ النّیران فَیَلطِمَهُ عَلی حَیِّ وَجهِهِ سَبعِینَ لَطمَةً فِی نَارِ جَهَنَّمَ : رسول اکرم (ص) فرمود : هر مردی که بر زنش لطمه ای وارد کند ، خداوند

پاسخ به چند سوال : سوال اول : آیا این دستور ، بهانه به دست مردانی که به دنبال بهانه می گردند تا نشان را به باد کتک بگیرند ، نمی دهد ؟ جواب : سوء استفاده ی از قانون ، در تمامِ قوانین دنیا امری طبیعی بوده و کسانی که بی قید و بند هستند ، از هر قانونی سوء استفاده می کنند . آیا می توان به خاطر اینکه عدّه ای ممکن است از قانونی سوء استفاده کنند ، آن قانون را به کلّی تعطیل کرد؟ اگر این قانون تعطیل شود ، پس تکلیف آن دسته از نی که با نافرمانی در اموری که گفته

عین همین سه مرحله را خداوند متعال در آیه ی 34 سوره ی مبارکه ی نساء ، دباره ی زنی که بنا را بر سرکشی و طغیان گذاشته و نظام خانواده را با خطرِ جدّی مواجه کرده است ، مطرح نموده و می فرماید :" وَ اللاَّتي‏ تَخافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَ اهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضاجِعِ وَ اضْرِبُوهُنَّ : نی که ترس از نشوزشان بود (یعنی نافرمانی آنها آشکار شد) ، در ابتدایِ امر ، موعظه کنید ، اگر سازگار نشد ، از خوابگاهشان جدا شوید و اگر کارساز نشد ، آنها را بزنید! "

دقّت کنید! زنی که در مسئله ی جنسی نسبت به شوهر بی تفاوت بوده و از اطاعتِ در این مسئله سرپیچی می کند و از طزفی ، بدونِ اجازه و هماهنگی شوهر ، به هرجا می رود و هر وقت خواست به خانه می آید ، این سوال را به وجود می آورد که چه امرِ مخفی ای در کار اینچنین زنی وجود دارد که باعث می شوذ از شوهر روی گردان باشد و هر زمانی و به هر جائی که خواست ، برود ؟ آیا این نافرمانی ها و رفت و آمد هایِ بی حساب و کتاب ، این زن را به طرف مردان دیگر نمی کشاند ؟ بنابراین ، آیه ی 34

بخش دوّم : پاسخ به شبهات ن شبهه ی بیست و دوّم : چرا در آیه ی 34 سوره ی نساء ، خداوند به مردان اجازه داده تا در مورد همسرانشان ، متوسّل به تنبیه بدنی شوند ؟ آیا این حکم ، خشونت علیه ن نیست ؟ تذکّر : با توجّه به این که در حالِ حاضر بسیاری از شبکه های تلویزیونی و سایت هایِ اینترنتیِ مخالف اسلام ، در مورد این قضیّه مانور فراوان داده و چهره ی اسلام را نسبت به ن ، چهره ای خشن و ظالمانه نشان می دهند ، از شما مخاطب گرامی تقاضا داریم تا با حوصله و دقّتِ

شبهه ی بیست و یکم : در آیه ی 39 سوره الرّحمن گفته شده :" فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ : در روز قیامت ، از گناهِ هیچ انس و جنّی سوال نمی شود " ولی در آیه ی 24 سوره ی صافّات در مورد قیامت می گوید :" وَقِفُوهُم إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ : آنها را نگه دارید تا از آنها سوال شود! " تناقض این دو آیه کاملاً آشکار است . جواب : سوال بر دو نوع است : 1- سوال استعلامی : سائل سوال می کند تا به حقیقتِ مطلب آگاه شود .

آیاتی که در متن شبهه ذکر شد نیز از همین قبیل است یعنی اصلِ یاری مردم در دنیا و آخرت تنها برای خداوند است و اگر ملائکه ، انسان ها را یاری می کنند ، مامور و واسطه ی خداوند در این امر هستند . خلاصه ی جواب : اصل یاری کردن مردم از ناحیه ی خداوند است که به واسطه ی ملائکه انجام میشود . بنابراین ، یاری کننده ی حقیقی فقط خداوند است و ملائکه ، تنها واسطه ی در این امر هستند . با این بیان ، تناقضی بین آیات ذکر شده نیست .

شبهه ی بیستم : در آیه ی 107 سوره ی بقره گفته شده :" برای شما غیر از خداوند یاری کننده ای نیست " در حالی که در آیه ی 31 سوره ی فصّلت گفته شده :" ملائکه می گویند :" ما یاری کننده ی شما در دنیا و آخرت هستیم ." بالاخره معلوم نشد چه کسی قرار است در دنیا و آخرت یاری کننده باشد ! جواب : در قرآن کریم ، مفاهیمی وجود دارد که در بعضی از آیات ، آن مفاهیم به خداوند نسبت داده شده و آن امر را مخصوص خداوند دانسته ولی در آیاتِ دیگر ، همان امر به دیگران نیز نسبت داده شده !

آیه ی خیر البریه : به آیه ی 7 سوره ی بینه ، آیه ی خیر البریه میگویند : إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ : (امّا) کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، بهترین مخلوقات (خدا) یند! در روایات بسیاری آمده است که این آیه در شأن حضرت علی (ع) و اهل بیت (ع) نازل شده است . به عنوان مثال : محمد بن العباس بعد از شش واسطه از ابورافع نقل کند که گوید: على علیه‌السلام در روز شورى بعد از عمر به اهل شورى فرمود:

آیه ی اُذُنٌ واعِیه : آیه ی 12 سوره ی حاقه را آیه ی اُذُنٌ واعیه می گویند : لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ : تا آن را وسیله تذکّری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد. بریدة گوید: رسول خدا صلى الله علیه و آله به على بن ابى طالب فرمود: یا على من مأمورم که به تو تعلیم بدهم و به تو نزدیک باشم و از تو دور نگردم و حق تست که آنچه به تو تعلیم می‌دهم آن‌ها را فراگیرى سپس این آیة نازل گردید .